Dierenartsenpraktijk West-Betuwe
Patiënt in het zonnetje
Parvovirus is levensbedreigend voor pups
In augustus werden zes border collie pups geboren, allemaal verschillende kleuren: een heus toverballennest.
De eerste 5 weken verliepen probleemloos; de pups groeiden goed en waren lekker speels. Om ze goed te socialiseren liepen ze vrij rond in huis met hun moeder, oma en overgrootmoeder. Ook buurkinderen en visite kwamen gewoon lekker met ze spelen.
Tot 1 pupje ineens ziek werd en heel erg stinkende diarree kreeg…. Zij bleek Parvo te hebben.
Parvovirus is een zeer besmettelijke ziekte bij honden. Het is een levensbedreigende aandoening die we met name zien bij puppy’s en jonge honden. Ze kunnen het oplopen via andere honden of uit de omgeving en krijgen een ernstige vorm van braken, diarree, uitdroging, shock en hartproblemen.
Zo’n pupje heeft intensieve medische zorg nodig maar komt er desondanks lang niet altijd bovenop.
Gelukkig was het baasje er snel bij en kon bij dit pupje met een sneltest direct het Parvovirus aangetoond worden. Er werden medicijnen meegegeven (antibiotica, dwangvoer en iets tegen misselijkheid en om darmpjes in beweging te houden) en ze moest apart van haar moeder gehouden worden. Dat was best wel zielig! Ook moest de omgeving goed gereinigd worden, want Parvo kan tot wel een jaar overleven in de omgeving. Gelukkig is chlooroplossing effectief om de omgeving mee te ontsmetten.
De andere 5 pups kregen diezelfde dag nog een vaccinatie om ze te beschermen. Zij werden uiteindelijk niet ziek en dankzij de intensieve zorg door de eigenaresse knapte het zieke pupje na een paar dagen ook weer op en begon lekker ondeugend te worden. Ze is nog even apart gehouden waardoor ze enorm gehecht is aan haar baasjes (en zij aan haar). Op 7 weken leeftijd zijn de pups al een tweede keer gevaccineerd en allemaal weer bij elkaar geplaatst. Binnenkort gaan ze allemaal op zoek naar een nieuw baasje. Wat zijn we blij dat ze het allemaal gered hebben.
Parvo is gelukkig te voorkomen door vaccinaties. Zorg dat u uw huisdier tijdig laat vaccineren.
Dappere Diesel
Diesel is een dashond reu van ruim 15 jaar oud. Hij brengt de dagen grotendeels slapend door. Sinds enkele maanden eet hij wat minder en ook minder graag, met pijnstilling gaat het beter. Hij heeft bij onderzoek een enorm vies gebit met veel ontstekingen.
Zo kan het niet verder voor Diesel. Hij heeft enorm veel pijn aan zijn bek, niest omdat de ontsteking al in zijn neus zit en heeft natuurlijk pijn met het eten. Ook stinkt hij enorm uit zijn bek.
Gezien zijn leeftijd is het een moeilijke beslissing wat te doen voor zijn eigenaren, het narcoserisico en de hoge kosten van een intensieve gebitsbehandeling meewegend. Maar zonder behandeling kan Diesel niet verder, dat is niet dierwaardig.
Uiteindelijk wordt besloten om Diesel aan zijn heftige gebit te laten behandelen. Bij het verwijderen van de hoektanden blijkt er al een chronisch permanente verbinding naar de neus te zijn. In totaal worden er 16 elementen verwijderd. Het gat bij de rechter hoektand krijgt de dierenarts niet gehecht omdat er onvoldoende ruimte is om het slijmvlies over te hechten. Tot overmaat van ramp krijgt Diesel complicaties tijdens de narcose. Door snel ingrijpen van de dierenarts en de assistente krijgen ze samen Diesel zonder duidelijke restschade weer met een goed kloppend hart en stabiele ademhaling uit de narcose. Na de gebitsbehandeling blijft Diesel sloom maar wel stabiel. Thuis knapt hij verder op.
Nu, ruim 6 weken na de gebitsbehandeling, gaat het nog steeds goed met Diesel. Zijn gat bij de rechter hoektand is nog aanwezig, maar wel kleiner. Er komt geen water of voer door zijn neus naar buiten en het niezen is ook duidelijk minder.
Zo gaat dappere Diesel zonder pijn in zijn bek en neus richting zijn 16e verjaardag.
Kira
Kiara is een schattige Shih Tzu van alweer 6 jaar oud. Ze heeft al jaren last van een chronische oorontsteking aan haar rechter oor. De jeukklachten komen en gaan. Na een behandeling zijn de klachten even weg, maar geheel genezen lukt niet.
Na veel onderzoeken zijn we erachter gekomen wat een van de oorzaak van haar chronische oorontsteking is. Na een uitgebreide bloedtest blijkt Kiara allergisch voor meelmijt, katwilg en twee verschillende schimmelsoorten. De binnenkant van de gehoorgang van het oor is bekleed met huid, wat betekent dat als er een huidprobleem speelt, ook het oor klachten geeft.
Van het oor wordt een oorswab afgenomen en onder de microscoop worden veel bacteriën en gisten gevonden. Daarom wordt het oor door de dierenarts met een bepaalde zalf behandeld, deze zalf blijft een week in het oor en na een week wordt de behandeling herhaald. Meestal is dit afdoende, maar helaas niet bij Kiara. Want Kiara blijft nog een rood oor en jeuk houden. Daarom wordt na 3 weken besloten om een kweek van de oorinhoud in te zetten. Daaruit worden in het laboratorium geen bacteriën maar wel heel veel gisten gekweekt. Bij de apotheek van de universiteitskliniek wordt een speciale zalf voor Kiara besteld. Na een flink aantal weken intensief zalven, en vele controles later, is het oor eindelijk weer schoon en klachtenvrij!
Inmiddels zijn we alweer 3 maanden verder en spoelt de eigenaresse van Kiara het oor 1 x per 2 weken en behandelt het oor dan een dag later met de zure oordruppels. Gelukkig is Kiara nu klachtenvrij, maar helemaal stoppen met de behandeling blijft spannend. Hulde aan het baasje van Kiara voor haar doorzettingsvermogen! De aanhouder wint.
Jake
Jake is een jonge, lieve, vrolijke witte Herder die rond de leeftijd van anderhalf jaar plotseling problemen krijgt met zijn stoelgang. Zijn eetlust blijft onverminderd goed. Omdat de ontlasting wat dun en flutterig is wordt aan de eigenaar gevraagd om ontlasting in te leveren voor onderzoek. Drie opeenvolgende dagen wordt poep opgevangen om te laten onderzoeken op parasieten, waarbij in het bijzonder aan de giardiaparasiet wordt gedacht.
Helaas wordt er met het ontlastingsonderzoek geen aanwijsbare oorzaak voor de diarree gevonden. Omdat Jake er nu al meer dan een week last van heeft komt hij op consult bij de dierenarts. Jake blijkt in totaal vijf kilo te zijn afgevallen, ondanks zijn goede eetlust. Daarom wordt er afgesproken om uitgebreid zijn bloed te laten onderzoeken, waarvoor hij minimaal 12 uur nuchter moet zijn.
Uit het bloedonderzoek komt een sterke verdenking van een exocriene pancreasinsufficiëntie (EPI), dit is een vrij zeldzaam voorkomende ziekte van de alvleesklier. De alvleesklier produceert bij deze ziekte geen spijsverteringssappen meer. Daardoor eet de hond veel, hij heeft continue honger. Alles wat hij eet wordt slecht of niet benut omdat het niet voldoende verteerd wordt. Er ontstaat diarree en de hond vermagert sterk. De alvleesklier kan niet meer herstellen en de hond heeft zijn hele leven lang aanvullende medicatie nodig. De behandeling bestaat uit het dagelijks geven van alvleesklierenzymen door goed te verteren voer. Soms is het nodig om aanvullend vitamine B12 injecties te geven.
Gelukkig gaat het met Jake al een stuk beter, alhoewel hij er wel op moet letten dat hij bij alles wat hij eet zijn enzymen neemt, dus peren snaaien op het erf kan helaas niet meer.
Heeft u vragen of opmerkingen? Bel ons op 0345 57 3211 of vul het contactformulier in.
Voor spoedgevallen zijn wij 24 uur per dag bereikbaar.